Jezioro Titicaca jest punktem granicznym w Andach. Na północ od niego klimat staje się bardziej umiarkowany, a na południe coraz chłodniejszy. Jego brzegi wyznaczają południową granicę terenów, na których można uprawiać glebę i przez cały rok mogą mieszkać tu ludzie. Rosną tam między innymi ziemniaki. Kukurydze i jęczmień, które nigdy nie dojrzewają, uprawia się na paszę dla zwierząt. Dziś trudno w jeziorze cokolwiek złowić. Sprowadzone tu pstrągi tęczowe pożarły wszystkie zyjące w jeziorze zębacze, a następnie same zostały wytrzebione przez miejscowych rybaków. Najliczniejszymi rdzennymi mieszkańcami jeziora są żaby wielkości szczurów. Ponieważ jednak oddychają one przez skórę tlenem pobieranym z wody i giną na lądzie, rzadko można je zobaczyć. Wielu Indian Ajmara prowadzi dziś taki sam tryb życia jak wówczas, gdy po raz pierwszy ujrzeli ich konkwistadorzy. W odróżnieniu od Hiszpanów i innych późniejszych przybyszów, nie cierpią na chorobę wysokościową, gdyż mają większe serca i płuca oraz większą liczbę krwinek.
