O swoich prawach, jako o prawach pracownika, nie zawsze wiemy wszystko – przynajmniej nie wszystko to, co powinniśmy wiedzieć, aby nasz pracodawca nie miał absolutnie żadnej możliwości, żeby nas wykorzystać. Znajomość naszych praw to podstawa, jeśli podejmujmy się jakiejkolwiek pracy zarobkowej. Nie każdy jednak o tym pamięta, co zdarza się przekładać na trudne życiowe sytuacje. Jedną z kwestii, które są często poruszane na stronach internetowych, a o których nie każdy pracownik wie, jest kwestia płatnego urlopu oraz tego, kiedy takowy nam przysługuje, ile trwa i kto może z niego skorzystać.
Z płatnego urlopu mogą skorzystać przede wszystkim osoby zatrudnione w oparciu o umowę o pracę – we wszystkich innych przypadkach nie ma mowy o płatnym urlopie, ponieważ nie ma mowy o wykonywaniu stałej pracy, pełnoetatowej. Czasem to właśnie z tego powodu pracodawcy nie oferują normalnej umowy – a pracownik w zasadzie nie ma w tej kwestii absolutnie nic do powiedzenia.
Kodeks pracy, z którego może korzystać każdy pracownik, określa, ile dni urlopu przysługuje pracownikowi w konkretnej sytuacji. I tak – jeśli pracujesz krócej niż dziesięć lat, przysługuje ci 20 dni urlopu, jeśli dłużej niż dziesięć lat, to czas płatnego urlopu wydłuża się automatycznie do 26 dni. Jako staż pracy należy rozumieć lata spędzone u wszystkich pracodawców jednocześnie, a także kończone szkoły, odpowiednio do ich poziomu i stopnia zaawansowania.
Jeśli wcześniej dana osoba nie podejmowała żadnej aktywności zawodowej, przysługuje jej 1/12 urlopu za każdy miesiąc. Oznacza to, że każdy przepracowany miesiąc daje w sumie 1,6 dnia wolnego, w zaokrągleniu traktowana najczęściej na korzyść pracownika jako 2 dni wolne od pracy za każdy miesiąc.
W przypadku pełnowymiarowego urlopu raz w roku tak zwany urlop wypoczynkowy powinien trwać nie krócej niż czternaście dni kalendarzowych. To w teorii czas, który pracownik ma podczas roku na zregenerowanie swoich sił i nabranie energii i zapału do kolejnych miesięcy pełnych ciężkiej pracy.
